Columns & essays

25.7.2016 - De Correspondent

“De vrouw van middelbare leeftijd, die ene, zit naast me. Ze heeft het over de multiculturele samenleving. Ze mijmert dat Zwarte Piet toch gewoon een fijne traditie was. Ze is een paar jaar geleden van Amsterdam-Oost naar het oosten van Nederland verhuisd omdat er luide, vreemde muziek uit de ramen schalde. Ze voelde zich niet meer thuis in de wijk.”

27.6.2017 - Advalvas

Mijn moeder is huisvrouw. Mijn vader is dekbeddenmaker. Mijn vader heeft een licht gebogen rug, mijn moeder een hernia. Als ze wandelt, dan moet ze veel rusten. Ze hebben allebei de lagere school niet afgemaakt. Mijn opa kwam eerst, ging terug, bracht mijn vader, die ging terug en die bracht mijn moeder. Daarna kwamen wij. Een klassiek verhaal van arbeidsmigranten.

4.3.2017 - De Groene Amsterdammer

Toen de Griekse filosoof Diogenes zijn geboortestad moest verlaten vertrok hij naar Athene. Daar zou hij midden op een marktplein in een regenton hebben gewoond. Diogenes stond niet buiten de samenleving, maar was er ook niet echt onderdeel van. Nederland vormt voor de migrant een vergelijkbare ruimte: de plek tussen iets en niets, er zijn en er niet zijn. Ik zal mijn eigen vlucht beschrijven vanaf het streepje tussen Turkse-Nederlander.

26.2.2016 - De Correspondent

Al in het jaar 2000 deden mijn vrienden en ik hard ons best om het multiculturele ideaal te verwezenlijken – ik had een etnisch gemengde vriendengroep, alle kleuren werden vertegenwoordigd. De sociaaldemocratische elite dacht daar in hetzelfde jaar anders over: er voltrok zich een multicultureel drama. Er was inderdaad sprake van een multicultureel drama: bij de discotheken waar we niet naar binnen mochten, bij de uitzendbureaus waar ik tevergeefs op bezoek ging voor baantjes of tijdens ‘standaard’ politiecontroles - maar dat bedoelde Paul Scheffer vast niet.